قطع کامل انترنت در افغانستان، خاطره محدودیت‌های سخت‌گیرانه دوره نخست طالبان در سال ۱۹۹۷ را زنده کرده و نگرانی‌ها از بازگشت آن وضعیت را افزایش داده است.

همایون بابر، روز چهارشنبه، ۹ میزان، در تحلیلی در سایت «انترپریتر» نوشته است که این خاموشی یادآور دوره نخست طالبان است؛ زمانی که تماس‌های بین‌المللی تنها از راه پاکستان و با تلفن‌های ماهواره‌ای ممکن بود.

او افزوده است که اکنون نیز بسیاری بیم آن دارند که افغانستان دوباره به همان انزوای مطلق کشانده شود.

هیات معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) هشدار داده که این قطع، کشور را «به‌طور کامل از جهان جدا کرده» و بحران انسانی موجود را تشدید می‌کند.

همزمان، شهروندان افغان می‌گویند این اقدام نه‌تنها زنده‌گی روزمره و معاملات تجارتی را مختل کرده، بلکه آخرین مسیر آموزش و ارتباط دختران و زنان با جهان بیرون را نیز بسته است.

به باور ناظران، اگر این خاموشی ادامه یابد، افغانستان نه‌تنها در عرصه سیاسی و اجتماعی، بلکه در سطح اقتصادی نیز به انزوای بی‌سابقه‌ای دچار خواهد شد؛ انزوایی که یادآور دهه نود میلادی و سلطه نخست طالبان است.